Эцэж ядран
Эрлийн мухарт цөхөрч суухад
Гараас минь атган босгох
Гамгүй өгөөмөр сэтгэл чинийх юм
Дэргэдээс чинь өөр нэгнийг хайж
Дэргэдээ байлгах гэж хормойдон суухад ч
Дэргэд минь үүрд байх нь чи л юм


Одоо л чамайгаа хайрлана даа гэж
Олон удаа бодсоон
Бодлоосоо тэр болгондоо буцсан
Олдохгүй бүхнээ өгчихөөд
Орхиод гарахдаа
Ондооныг олно гэж бардсан
Эцэж ядран
Эрлийн мухарт цөхөрч суухад
Үүнийг өгөхөөс илүү
Өөр надад юу ч хэрэггүйээ
Инээвхийлэн гараа сунгах
Итгэлийг чинь тулан би босно
Энэ элсэн цөлөөс
Эцэж туйлдсан сэтгэлийн ганилангаас..