...Утсаа унтраачихаад унтаад л баймаар өдөр байдаг тэ. Өнөөдөр яг тийм уйтгартай байсан. Гадаа бороотой зэврүүн байсанд биш шийдвэрлэх асуудлууд дараа дараалан сэтгэл тавгүйтүүлснийх л байх.
Заримдаа бүр бодох тусам зарим зүйлийг ойлгохоо байгаад байгаа юм шиг санагдах юм. Дэндүү олон зүйлийн тухай бодох шаардлагагүйгээр амьдарч болно л доо уг нь.
Харин өдөр өнгөрөхийн даваан дээр дөнгөж сая нэг хүн сайхан мэдээ дуулгалаа. Хятадад хамт сурч байсан Турк найз маань байгаа юм. Энэ номыг дурсгахдаа хэлсэн үг нь их хөөрхөн. "Амьдрал чиний боддог шиг тийм гоё гэж үү, юутай ч хорвоогийн бүхий л хүмүүс адилхан уйлдаг, инээдэг, үлгэрт итгэдэг болохоор.." гээд энэ хүүхдийн номыг бэлэглэж билээ.
Удахгүй найз хуримаа хийнэ гэнэ, ирээрэй гэнэ, ээж нь сайн уу гэнэ, нэг л өдөр инээдэг найзыгаа зориод очно доо гэнэ. Тийм ээ, эхлээд хүн байх хэрэгтэй. Хэн нэгэнд замын дундаас мартагдамгүй, жаргал зовлонгийн алинд ч санаанд нь буудаг нөхөр байх хэрэгтэй.
Сэтгэлээр унах үе бишгүй л байдаг. Утсаа унтраагаад унтаад л баймаар өдрүүд өнөөдрөөр тогтохгүй. Мөн ч амьдрах, аз жаргалаа олж, амар сайхандаа жаргах бидний үлгэр төгсөх болоогүй.
Намтар нимгэн надад байгаа, ам бадам хэлж чадах ганцхан зүйл одоохондоо нөхөрлөл л байна. Магадгүй тийм дээ л ямар ч бүүдгэр өдрийн маргааш амьдрал миний боддог шиг тийм сайхан санагддаг биз ээ.
Найздаа аз жаргал хүсье.
No comments:
Post a Comment